Mijn thuissituatie is niet uit te houden
Van kleine meningsverschillen tot constante ruzie. Thuis is het niet meer uit te houden, ik ga er langzaam aan kapot en het doet me pijn om nu mijn conclusies te trekken maar het gaat gewoon niet meer. Dat zie jij denk ik ook wel als buitenstaander.
Mijn geduld is op en ik wil de stekker eruit trekken en niet meer om hoeven kijken naar de ravage die er (vooral) de laatste maanden is aangericht. Ik wil een nieuw hoofdstuk beginnen en nooit meer al die nare herinneringen naar boven hoeven halen.
Wil jij deel uitmaken van mijn nieuwe begin? Zoek jij ook het ware geluk?