Het is moeilijk, ik weet het
Maar het word er echt gewoon niet beter op. Het zit me zo dwars dat het allemaal niet vanzelf gaat, dat het niet goed gaat thuis, dat ik geen geluk meer in mijn leven (met hem) heb…… ik snap het gewoon niet… en ik denk dat er hier meerdere mensen op zitten met dit gevoel.
Zou het er graag met je over willen hebben maar ik denk niet dat je naar mijn gezeik wilt luisteren…. of is dat niet de reden dat ik nog niks van je heb gehoord?